Εγώ, εγώ και.... εγώ!

   Δε γράφω πολύ συχνά. Θα γράψω όταν έρθει το ερέθισμα. Όταν με κάνει κάτι να προβληματιστώ, να ψάξω να βρω την λογική, “αν υπάρχει”.  Να με κάνει να  σκεφτώ παραπάνω από 10 δευτερόλεπτα! Και αυτό που ενόχλησε την σκέψη μου, γιατί πραγματικά για ενόχληση πρόκειται, είναι η παιδεία μας και η έλλειψης της.

Η έννοια της παιδείας δεν περιορίζεται μόνο στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο όρος παιδεία σαν ευρύτερη έννοια χαρακτηρίζει την καλλιέργεια του ανθρώπου. Συνδέεται άμεσα με τους όρους «αγωγή» και «κουλτούρα». Τι με έκανε λοιπόν να σκεφτώ όλα τα παραπάνω; Θα σου φανεί πολύ αστείο αλλά όλος ο παραπάνω συνειρμός προήλθε από την οδηγική συμπεριφορά που συναντώ κάθε μέρα στους δρόμους. Καμιά φορά από τα πιο απλά καθημερινά πράγματα μπορείς να διαπιστώσεις το επίπεδο της παιδείας που υπάρχει στις σημερινές μέρες μας. Όταν λείπει ο σεβασμός και το πιο βασικό η λογική, τότε έχουμε πρόβλημα.

   Καθημερινά κινούμαι στην πόλη με τη μηχανή μου, με το αυτοκίνητο αλλά και πολύ συχνά ως πεζός και κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, έχω ένα λόγο να χαλάσω την διάθεση μου και αναρωτηθώ «γιατί». Όλοι τα έχουμε συναντήσει, όμως έχουμε συνηθίσει να τα προσπερνάμε, γιατί απλά έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας και τα θεωρούμε πλέον φυσιολογικά ή απλά έχουμε τόσες  έννοιες στο κεφάλι μας, που αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα μας απασχολήσει. Κάθε μέρα λοιπόν βλέπω οδηγούς αυτοκινήτων, μηχανών, ποδηλάτων αλλά και πεζούς να κυκλοφορούν λες και είναι μόνοι τους σε αυτόν τον κόσμο και οι ενέργειες τους φέρουν αποτέλεσμα μόνο σε αυτούς. Στο πώς δηλαδή θα φτάσουν πιο γρήγορα, πως θα παρκάρουν πιο εύκολα κτλ. Οδηγούς αυτοκινήτων και μηχανών που πατάνε διαβάσεις πεζών στο φανάρι άσχετα εάν ο πεζός ενδεχομένως να χρειαστεί να σκαρφαλώσει πάνω από το όχημα για να διασχίσει το δρόμο.
Οδηγούς που παρκάρουν σε ράμπες αναπήρων λες και το καροτσάκι βγαίνει  και σε έκδοση 4χ4. Τους άλλους, που δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα την λειτουργία του φλας και θα πρέπει ο υπόλοιπος κόσμος να έχει κληρονομικό χάρισμα στη μαντεία για να προβλέψει σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί, (όσοι δεν κληρονομήσατε το χάρισμα ανήκετε σε ομάδα υψηλού κινδύνου). Η πόλη μοιάζει σαν την πίστα της Monza στην Ιταλία, με την διάβαση να παίζει το ρόλο του start. Όλοι έτοιμοι με καρφωμένο το βλέμμα στο φανάρι πότε θα ανάψει πράσινο για να φύγουν πρώτοι στην εκκίνηση. Η άλλη κατηγορία είναι αυτοί που βαριούνται να περιμένουν στην ουρά για το φανάρι που αλλάζει την πορεία. Αυτοί λοιπόν, μόλις βλέπουν την ουρά στο φανάρι πετάγονται μπροστά από τον πρώτο πατώντας διάβαση, κλείνοντας το διπλανό ρεύμα και συν τοις άλλοις χάνουν την ορατότητα με το φανάρι, με αποτέλεσμα όταν ανάψει το πράσινο να καθυστερούν όλους τους υπόλοιπους που περιμένουν. Μπράβο φίλε μου! Οι άλλοι δεν βιάζονται που περιμένουν, μόνο εσύ βιάζεσαι! Κάτι ακόμα που παρατηρώ είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα μαζί. Το λεγόμενο ¨multitasking¨. Οδηγάς, μιλάς στο κινητό, καπνίζεις τσιγάρο και παράλληλα με όλα τα προηγούμενα, μόλις περάσεις έξω από εκκλησία κάνεις και το σταυρό σου! Λες και αυτό σε προφυλάσσει από το ατύχημα. Τι; Δεν γίνεται; Το έχω δει και γίνεται κανονικότατα. Μάλλον η φίλη που το έκανε έχει δεκαπύρηνο επεξεργαστή στον κεφάλι.

    Πάμε τώρα και στους ποδηλάτες. Ωραίο το ποδήλατο μια χαρά! Οικολογικό, οικονομικό, γυμνάζεσαι κιόλας, έχει και μια essence κουλτούρας. Αυτό που ξεχνάς όμως φίλε Ελληνα ποδηλάτη, είναι ότι και το ποδήλατο συγκαταλέγεται στην κατηγορία των οχημάτων, όπως το αυτοκίνητο και η μηχανή. Άρα φίλε ποδηλάτη  οφείλεις να ακολουθείς την ίδια οδική συμπεριφορά με τα άλλα οχήματα. Πιο απλά ακολουθείς κανονικά τον Κ.Ο.Κ. Προχθές και ενώ κινιόμουν στη Βασ. Oλγας ένας Κύριος, αμέριμνος και με προφανή άγνοια κινδύνου κινείται αντίθετα στο ρεύμα της λεωφόρου.  Προφανώς γιατί αυτό τον βόλευε. Με απόλυτη λογική σκέφτηκε, «σιγά μωρέ με ποδήλατο είμαι». Δε λέω οι ποδηλατόδρομοι που κατασκευάστηκαν δεν πληρούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ή καλύτερα δεν έχουμε διαμορφώσει εμείς τις προϋποθέσεις. Όμως καλέ μου ποδηλάτη, ακόμα και τώρα πρέπει να καταλάβεις ότι οδηγείς ΟΧΗΜΑ!

    Μια άλλη κατηγορία η οποία νομίζει ότι έχει το ακαταλόγιστο είναι οι πεζοί. Έχουμε λοιπόν την ατάκα «ο πεζός έχει πάντα δίκιο». Μμμμμ ναι, μάλιστα. Άρα ας καταργήσουμε τις διαβάσεις πεζών και τα φανάρια τους και ας διασχίζει ο καθένας το δρόμο απ’ όπου θέλει.  Κοιτάει ο άλλος το φανάρι της διάβασης, το βλέπει κόκκινο και λέει «α ωραία κόκκινο, περνάω!». Η διάβαση αγαπητέ μου έχει δημιουργηθεί για κάποιο λόγο. Το άλλο; Που δεν μπορούν να περιμένουν πάνω στο πεζοδρόμιο για να ανάψει πράσινο στην διάβαση; Αυτό που πρέπει να κατέβουν στο δρόμο για να περιμένουν να περάσουν; Προφανώς είναι πολύ ψηλά επάνω στο πεζοδρόμιο και ταλαιπωρούνται  από υψοφοβία; Αλλά και πάλι μην ξεχνάμε, ο πεζός έχει πάντα δίκιο! ¨Pezos rules!¨ Πεζοδρόμια ομολογουμένως δεν υπάρχουν, γιατί τα περισσότερα είναι κατελειμένα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή τραπεζοκαθίσματα. Αλλά φίλε μου πεζέ, όταν έχει πεζοδρόμιο και μάλιστα 3 στρέμματα, γιατί επιλέγεις να περπατάς πάνω στο δρόμο, το έχω απορία. Εάν θες να ζήσεις ριψοκίνδυνα, να ανεβάσεις την αδρεναλίνη σου, να ζήσεις την ζωή σου στα άκρα ρε παιδί μου, υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα να κάνεις! Κάνε bungee jumping, για παράδειγμα! Μην ανεβάζεις το επίπεδο δυσκολίας του οδηγού στην πίστα της Monza.

   Υπάρχουν άλλα τόσα που μπορώ να παραθέσω αλλά δεν θα φτάσει η μέρα σήμερα, είναι και Σάββατο μην το φάω κράζοντας πάνω από ένα πληκτρολόγιο. Η ερώτηση είναι ¨Γιατί¨. Υπάρχει λογική σε αυτό που κάνεις; Τι παραπάνω κέρδισες στην τελική;  Έφτασες 5 λεπτά πιο γρήγορα στον προορισμό σου; Ικανοποίησες το αίσθημα της  ανωτερότητας σου όταν έφυγες πρώτος από το φανάρι; Το μόνο που κατάφερες είναι να αποδείξεις την έλλειψη παιδείας. Και όταν δεν έχουμε παιδεία σε απλά θέματα, πως περιμένουμε να έχουμε σε πιο σοβαρά. Όταν δε σεβόμαστε τον διπλανό μας, πως περιμένουμε να σεβαστεί αυτός εμάς. Εδώ έχουμε το πως θα κάνω τη δική μου ζωή ευκολότερη, όχι πως θα γίνει η ζωή όλων πιο εύκολη. Αφού το κάνουν όλοι θα το κάνω και εγώ.  Σιγά ρε Δημήτρη δικαστή! Εσύ είσαι σωστός; Έχω να σου απαντήσω πως ναι είμαι. Και πίστεψε με, με κάνει να νοιώθω όμορφα. Με κάνει σκεπτόμενο άνθρωπο. Με κάνει διαφορετικό. Δοκίμασε να γίνεις διαφορετικός από τη μάζα. Που ξέρεις, μπορεί τελικά να σου αρέσει. Και εσύ που τα πράττεις όλα αυτά και νομίζεις ότι ζω σε έναν άλλο κόσμο, κάνεις μεγάλο λάθος! Εσύ ζεις στον γεμάτο εγωισμό δικό σου κόσμο.

    Αν θέλεις σκέψου όλα τα παραπάνω και αν συμφωνήσεις, δοκίμασε να αλλάξεις.
Αν πάλι όχι, δεν ήταν παρά μόνο η άποψη ενός…